Hoe ze het hadden klaargespeeld was een raadsel, maar het
scheen gelegitimeerd te zijn door drie bepalingen in het Europees Verdrag voor de
Rechten van de Mens. Iets met recht op leven, recht op eigendom en recht op
family life. Als dat geschonden werd kon een landsdeel zich afscheiden om haar
inwoners te beschermen.
Dat had Groningen vanochtend gedaan. Commissaris der Koning
Max van den Berg was geïnstalleerd als staatshoofd en Gedeputeerde Staten en
Provinciale Staten als kabinet en kamer. Die fucking noorderlingen hadden de
toegangswegen, het waren er niet veel, geblokkeerd en, het ergste, de gaskraan
dichtgedraaid.
Rutte begreep het niet. Henk had 1,2 miljard euro beloofd en
gezegd dat het goed kwam met veiligheid, schadeafhandeling en preventie. Dan
kwam het ook goed. Kwestie van vertrouwen.
Goed, de aardbevingen bleven, maar er waren regelingen en de
bevolking mocht aan de Dialoogtafel meepraten. Meer kon zijn regering echt niet
doen. Nederland had het gasgeld nodig nu. Wat dachten die Groningers? Dat ze
die 150 miljard euro die nog in de grond zat zelf mochten houden?
Dacht het niet.
Hij, Mark Rutte, zou ze wel even ompraten. Hij had zich overal
uitgekletst. Terwijl de dienstauto met 180 per uur richting het voormalig land
van suikerbiet en strokarton, nu van koolzaad en aardgas, raasde, ging de
telefoon. De koning. Hij vloekte, ‘sorry mam’, nog een keer.
‘Hoi Mark, met Willem-Alexander. Ik neem aan dat het een
grap is.’
(Uitgesproken in de nacht van 12 op 13 februari, in het VPRO-programma Nooit Meer Slapen, in de rubriek 'Schrijvers over de actualiteit'. Het stukje is geïnspireerd op de gaswinningsproblematiek in Noordoost-Groningen. Te beluisteren via deze link, even na het journaal van 01.00 uur)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten